Reguła życia

2.1. Tajemnica Paschalna. Motywem przewodnim życia członków WKC jest Krew Chrystusa, która jest wyrazem tajemnicy paschalnej. Formacja WKC zakłada, że członkowie będą uczyli się dawać w życiu własną krew razem z krwią Chrystusa (SG 4). Każdy otwiera z miłością swoje serce dla krwawiącego Zbawiciela, mistycznie obecnego w trudnościach, cierpieniach, w samotności oraz niesprawiedliwości i ofiaruje się z Nim Ojcu Przedwiecznemu dla zbawienia świata.

2.2. „Krzyk krwi”. Wspólnota otwiera się także na „krzyk krwi” płynącej w ludzkich zranieniach. Idzie kochając i służąc przez modlitwę. Przez przykład własnego życia i konkretną pomoc.

2.3. Eucharystia. Członkowie Wspólnoty Krwi Chrystusa starają się jak najczęściej, nawet codziennie uczestniczyć w Eucharystii i przyjmować Komunię Świętą. Odnowieni w miłości Chrystusa, chcą świadomie być „Mistycznym Ciałem” i „Krwią Chrystusa”. Udział w liturgii eucharystycznej jest dla członków źródłem, z którego czerpią siły i światło do życia. Eucharystią w codziennych sprawach każdego dnia. Z tej szczególnej więzi z Jezusem Eucharystycznym wypływa także nabożeństwo, wyrażające się m.in. w osobistych i wspólnotowych spotkaniach z Nim na adoracji Najświętszego Sakramentu.

2.4. Słowo Boże i modlitwa. Członkowie Wspólnoty Krwi Chrystusa w ramach codziennej modlitwy wybierają przynajmniej jedną z modlitw do Krwi Chrystusa i starają się praktykować rozważanie Słowa Bożego, by być bardziej wolnymi dla Boga, oceniając wszystkie codzienne sprawy w świetle wieczności. Przez praktykę „Słowa Życia” członkowie grup Krwi Chrystusa pragną coraz wierniej żyć w obecności Boga i wypełniać Jego wolę.

2.5. Jedność przez Krew Chrystusa. Członkowie Wspólnoty Krwi Chrystusa dążą do tego, by przez wiarę stawać się duchową rodziną, w której pomagają sobie wzajemnie przez dobra duchowe i materialne (por. Dz 2, 34-37). Przez ofiarę przelanej krwi, Chrystus pojednał ziemię z niebem i ludzi pomiędzy sobą (por. Kol 1, 20). Dlatego wszędzie gdzie są członkowie WKC starają się być znakiem jedności, której Bóg pragnie dla swoich uczniów (por. J 17, 21).

            Więź miłości wzajemnej, prowadząca do jedności jest najlepszym fundamentem dla niesienia pomocy wszystkim potrzebującym.

            Krew Chrystusa jako prawdziwy skarb serca (por. Mt 6, 21) uwalnia od przywiązania do dóbr materialnych i pomaga dzielić się z innymi, aby budować Królestwo Boże.

2.6. Pokora i posłuszeństwo. Krew Chrystusa jest dla członków WKC znakiem miłości Bożej objawionej przez uniżenie się Syna Bożego, który ogołocił samego siebie dla naszego zbawienia stając się człowiekiem (por. Flp 2, 6n). Dlatego w duchu tradycji św. Kaspra każdy stara się przede wszystkim o pokorę, która wg  słów Świętego jest „bramą wszystkich innych cnót”. Posłuszeństwo Chrystusa aż do przelania krwi na krzyżu (por. Flp 2, 8) jest wzorem naszego posłuszeństwa - członków Wspólnoty.

2.7. Nawrócenie i pojednanie. Chrystusa odkupił nas „nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale swoją drogocenną Krwią, jako Baranka niepokalanego i bez zmazy” (por. 1P 1, 18-19). Świadomi tej wielkiej ceny członkowie WKC podejmują codzienną drogę nawrócenia, aby stać się świętymi, na wzór Tego, który ich powołał (por. 1P 1, 15). Krew Chrystusa przynagla do pojednania z Bogiem, samym sobą i z innymi ludźmi.

2.8. Wzory życia. Członkowie Wspólnoty Krwi Chrystusa spoglądają na przykład swoich Patronów, szczególnie na Maryję, którą czczą jako Matkę i Królową Przenajdroższej Krwi,

św. Kaspra del Bufalo, św. Franciszka Ksawerego, św. Marię De Mattias, św. Katarzynę Sieneńską. Ich życie przypomina zawsze o powołaniu członków Wspólnoty do świętości i daje nowe siły, do wypełniania swojej misji w Kościele i świecie współczesnym.